Rolnictwo ekologiczne, czyli liczy się metoda a nie efekt

Ostatni wpis doprowadził do niezwykle ciekawej dyskusji, czy państwo jest w ogóle potrzebne. Dziś, jako że miałem okazje wysłuchać prezentacji o rolnictwie ekologicznym z perspektywy Polskiego Centrum Badania i Certyfikacji, zaatakuje z drugiej mańki. Poprosiłem o tą prezentacje w wersji elektronicznej i jest ona dostępna na końcu wpisu.

Zadań jednostka certyfikująca ma sporo:

Nie będę się tutaj rozwodził nad absurdalnością tych wszystkich certyfikatów. Skupie się na rolnictwie ekologicznym, bo absurdalność i fałszywość tego programu mnie najbardziej uderzyła.

Już same założenia wprowadzają w odpowiedni nastrój. Jednym z głównych celów rolnictwa ekologicznego jest zmniejszenie produkcji (Sic !) i zwiększenie zatrudnienia. Argumentacja za zmniejszeniem produkcji jest taka, że w Europie występuje nadwyżka żywności, a za zwiększeniem zatrudnienia to taka, że istnieje bezrobocie. Oto polityka naszych czasów. Niczym dziewiętnastowieczny ruch luddystów, który niszczył parowe szwalnie w obawie, że te odbierają ludziom prace, tak my teraz zwiększamy zatrudnienie wyrzekając się maszyn. Uczmy się historii, bo w historii wszystko już było!

Jednak nie te nonsensy są najbardziej oburzające. Najgorszy jest moim zdaniem nonsens ostatni w powyższym slajdzie, bo cała certyfikacja wprowadza w błąd. Zobaczmy poniższy niewinny slajd:

Jakie pytanie cisnęło mi się na usta??? Dlaczego są certyfikowane gospodarstwa, a nie produkty z tych gospodarstw? Okazało się to być pytaniem w przysłowiową dziesiątkę. Bo produkty  ekologiczne muszą spełniają normy jakie musi spełniać każdy inny produkt. Słowem, produkt ekologiczny nie musi się różnić niczym innym on normalnego przemysłowego jedzenia. To dlaczego nazywa się produktem ekologicznym? Bo metoda jest ekologiczna. Który z was by się zorientował, że produkt ekologiczny jest tak samo naładowany chemią jak normalny produkt i tylko metodą się różni. To tak jakby w elektrowni zatrudnić 4 razy więcej ludzi i wyrzucić całą automatykę kotłów i przenośniki taśmowe. Nosić węgiel do pieca ręcznie i nazwać prąd płynący z tej elektrowni ekologicznym tylko dlatego, że metoda jest z XIX wieku i jeszcze  to dotować. Co z tego że trujemy tak samo. Ned Ludd śmieje się zza deski grobowej.

W tej metodzie jest metoda i kluczowym słowem jest modna "dyskryminacja". Otóż produkt ekologiczny nie może być certyfikowany ze względu na swój skład, bo to by dyskryminowały takie państwa jak Francja, Holandia czy Niemcy. Dlaczego? Ponieważ przez lata nawożeń ziemi chemikaliami 10 razy więcej niż potrzeba, ich gleba jest tak przenawożona, że już nie da się wyprodukować żywności takiej, jak w nowych krajach Unii. Na moje pytanie, ile lat trzeba uprawiać glebę metodą ekologiczną, żeby ichnia gleba miała podobny skład chemiczny co nasza teraz, otrzymałem odpowiedź ze od 100 do 150 lat. Za 150 lat to tu będziemy mówić po chińsku.

I odpowiedź jasna. Dotacje muszą płynąć do wszystkich, a skoro nie mogą, to trzeba tak zmienić metodę stosowania dotowania, żeby płynęły.

A konsument kupuje w sklepie produkt oblepiony 10 certyfikatami i myśli, że to zdrowa żywność.

Disclaimer

Nie jestem rolnikiem i nie mogę się wypowiadać z całym przekonaniem. Prezentacja jednak była skierowana do komisji rolnictwa, której słuchali wysoko wykwalifikowani i doświadczeni rolnicy i również wywołała falę oburzenia. W samej metodzie ekologicznej są wykluczone niektóre formy nawozów, nie zmienia to jednak faktu, że nie jest istotny skład chemiczny produktu ponad normalnie obowiązujące prawo. Same gospodarstwa ekologiczne mogę produkować zdrową żywność przewyższającą standardy obecne przy masowej produkcji, lecz owej jakości nie gwarantuje certyfikat rolnictwa ekologicznego.

prezentacja do pobrania