Meksyk mówi adios

Eksport ropy to ważna pozycja w meksykańskim budżecie. Pemex (Petroleos Mexicanos) to państwowa firma posiadająca monopol na wydobycie ropy i która w samym 2008 roku odprowadziła w podatkach i innych transferach do budżetu 50 mld $. W 2004 roku w Meksyku nastąpił szczyt produkcji ropy naftowej (peakoil) i mimo zabiegów ich produkcja ciągle spada. Wszystko to za sprawą dramatycznego wręcz spadku produkcji z perły w koronie, jak zwykł Pemex nazywać, pola Cantarell. Cantarell swego czasu było drugim polem co do poziomu dziennej produkcji na świecie z poziomem 2,1 mln baryłek dziennie.

Co ciekawe, swój pierwszy spadek zaczęło odnotowywać w 1995 roku. W celu  dalszego wzrostu produkcji z pola, zaczęto na największą na świecie skale stosować wstrzykiwanie w pole azotu, co jest jedną z technik EOR (Enhanced oil recovery). Niestety, zastosowanie tej nowatorskiej techniki wydobycia owocuje dziś ogromnym wręcz spadkiem wydobycia, które wynosi 38 procent rocznie. Według szacunków EIA czy IEA średni spadek wydobycia rok do roku powinien się kształtować na poziomie +- 4,5 %. Dla Cantarell spodziewano się spadku około 13 procent ze względu na wcześniej zaimplementowane wstrzykiwanie azotu.

Jednak rzeczywistość okazała się zgoła odmienna; o 40 procentach i produkcji na poziomie 700 000 baryłek nikt nie myślał. Spowodowało to przyspieszone prace nad wstrzykiwaniem azotu w pole Ku-Maloob-Zap (KMZ), które obecnie produkuje około 750 000 baryłek na dzień, a przy 800 000 baryłek jest oczekiwany jego szczyt wydobycia. Zatem niedługo po Cantarell pole KMZ będzie miało swój szczyt.

W roku 2008 struktura produkcji z poszczególnych pól w Meksyku.:

Dziś Cantarell produkuje 700 000 a KMZ ok. 750 000.

To wszystko ma  wpływ na poziom eksportu ropy meksyku, który spada w tempie ok. 16 procent rocznie. Meksyk jest jednym z największych ekspertów ropy i szacowało się, że dopiero w roku 2020 przestanie eksportować, ze względu na spadek wydobycia i stanie się importerem netto. Po obecnych wynikach Cantarell, oraz coraz gorszym scenariuszu dla spadku KMZ, eksport może zaniknąć już za kilka lat. Należy tutaj zauważyć, że wpływy z eksportu ropy do budżetu państwa wynoszą 10 procent całego budżetu. Meksyk, tak jak inne kraje eksportujące ropę, to typowy przykład państwa uzależnionego od jej eksportu, jednak jej wydobycie systematycznie spada.

Praktycznie jedynym odbiorcą meksykańskiego eksportu są USA. W 2007 roku meksyk był drugim po kanadzie dostawcą ropy, jednak obecnie przesunął się na trzecie miejsce.

Kanada jednak nie eksportuje do USA netto 2,5 mln baryłek, gdyż żeby zrealizować eksport do USA z piasków roponośnych, sama musi zaimportować około 1 mln baryłek z zagranicznych źródeł. Wydobycie w porównaniu do konsumpcji ropy w Ameryce północnej wygląda następująco:

Jedynymi krajami, którymi USA może zastąpić import z Meksyku to dziś Arabia Saudyjska i Irak. Ale na tamtą ropę jest wielu chętnych... (nawet Polska podpisuje umowy o dostawy gazu z Kataru, co jeszcze nie dawno można było uznać z political fition). W tym kontekście, politykę energetyczną Busha w Iraku zapoczątkowaną w 2003 roku można uznać za dalekowzroczną ;)

Cantarell jest dość wdzięcznym przykładem pola naftowego. Jest usytuowane w obszarze, w którym nie ma dziury informacyjnej, tak jak ma to miejsce na bliskim wschodzie czy w Rosji. Do tego władze są zmuszone do jak największego wydobycia, mimo spadających cen. W tym kontekście możemy poznać rzeczywiste tempo spadku wydobycia pola naftowego po osiągnięciu szczytu i wykorzystaniu EOR. Wyniki są porażające i nawet trudno jest sobie wyobrazić, jednak należy pamiętać, że meksykańczycy stosowali wstrzykiwanie azotu na największą na świecie skale, co znacznie przyspiesza tempo spadku.

Tak czy inaczej Meksyk mówi adios jeżeli chodzi o eksport ropy, a będzie to miało wpływ na cały świat.